Στη μελέτη εξακριβώθηκαν το ιστορικό σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία το 2001 και ο τρέχον διατροφικός εθισμός το 2009. Ο διατροφικός εθισμός ορίζεται ως ≥ 3 κλινικά σημαντικά συμπτώματα σε μια τροποποιημένη έκδοση του «Yale Food Addiction Scale».
Ο προσαρμοσμένος λόγος κινδύνου (RR) ως προς συγχυτικούς παράγοντες και τα 95% διαστήματα εμπιστοσύνης εκτιμήθηκαν με βάση την τροποποιημένη παλινδρόμηση κατά Poisson
Πάνω από το οκτώ τοις εκατό του δείγματος ανέφερε σοβαρή σωματική κακοποίηση στην παιδική ηλικία, ενώ το 5.3% ανέφερε σοβαρή σεξουαλική κακοποίηση. Οκτώ τοις εκατό πληρούσαν τα κριτήρια για διατροφικό εθισμό. Οι γυναίκες με διατροφικό εθισμό ήταν κατά 6 μονάδες του ΔΜΣ βαρύτερες από τις γυναίκες χωρίς εθισμό. Η σοβαρή φυσική και σεξουαλική κακοποίηση συνδέθηκαν με 90% περίπου αύξηση του κινδύνου διατροφικού εθισμού (σωματική κακοποίηση RR = 1.92, 95%CI:1.76 - 2.09, σεξουαλική κακοποίηση RR = 1.87, 95%CI:1.69 – 2.05). Η RR για συνδυασμένη σοβαρή σωματική και σεξουαλική κακοποίηση ήταν 2.40 (95%CI:2.16 – 2.67).
Συμπερασματικά, ένα ιστορικό παιδικής κακοποίησης συνδέεται στενά με τον διατροφικό εθισμό σε αυτόν τον πληθυσμό.
