Στόχος της μελέτης ήταν να εκτιμηθεί η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια του πράσινου τσαγιού για την απώλεια βάρους και τη διατήρηση του σωματικού βάρους σε υπέρβαρους ή παχύσαρκους ενήλικες. Ερευνήθηκαν οι ακόλουθες βάσεις δεδομένων από την έναρξη έως την καθορισμένη ημερομηνία όπως και οι βιβλιογραφικές αναφορές των σχετικών άρθρων: The Cochrane Library (Issue 12, 2011), MEDLINE (December 2011), EMBASE (December 2011), CINAHL (January 2012), AMED (January 2012), Biological Abstracts (January 2012), IBIDS (August 2010), Obesity+ (January 2012), IPA (January 2012) and Web of Science (December 2011).
Κριτήρια επιλογής ήταν να πρόκειται για τυχαιοποιημένες τυφλές μελέτες διάρκειας τουλάχιστον 12 εβδομάδων με σύγκριση σκευασμάτων πράσινου τσαγιού με placebo σε υπέρβαρους ή παχύσαρκους ενήλικες. Τρεις συγγραφείς ανεξάρτητα εξήγαν τα δεδομένα και αξιολόγησαν τις μελέτες για τον κίνδυνο της μεροληψίας και της ποιότητας, με τις διαφορές να επιλύονται με συναίνεση. Λόγω του βαθμού της ετερογένειας μεταξύ των μελετών, αυτές χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Αυτών που διεξήχθηκαν στην Ιαπωνία και αυτών που διεξήχθηκαν έξω από την Ιαπωνία. Η διάρκεια των μελετών κυμάνθηκε μεταξύ 12 και 13 εβδομάδων. Η μετα-ανάλυση έξι μελετών που έχουν διεξαχθεί εκτός Ιαπωνίας έδειξε μία μέση διαφορά (MD) στην απώλεια βάρους -0.04 kg (95%CI: -0.5 έως 0.4, P=0.88, 532 συμμετέχοντες). Οι οκτώ μελέτες που έγιναν στην Ιαπωνία δεν ήταν αρκετά ομοιογενείς για να επιτρέψουν την ομαδοποίηση των αποτελεσμάτων και η MD της απώλειας βάρους κυμαινόταν από -0.2 kg έως -3.5 kg (1030 συμμετέχοντες) υπέρ των σκευασμάτων του πράσινου τσαγιού. Η μετα-ανάλυση των μελετών μέτρησης της μεταβολής του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), που πραγματοποιήθηκαν έξω από την Ιαπωνία έδειξαν MD στο ΔΜΣ -0.2 kg/m(2) (95%CI: -0.5 έως 0.1, P=0.21, 222 συμμετέχοντες). Οι διαφορές μεταξύ των οκτώ μελέτες που διεξήχθησαν στην Ιαπωνία δεν επιτρέπουν τη συγκέντρωση των αποτελεσμάτων και έδειξαν μείωση του ΔΜΣ που κυμαίνονται από καμία επίδραση έως -1.3 kg/m(2) (1030 συμμετέχοντες), υπέρ του πράσινου τσαγιού. Η μετα-ανάλυση πέντε μελετών που πραγματοποιήθηκαν εκτός Ιαπωνίας έδειξε MD της μέτρησης της περιφέρειας μέσης κατά -0.2 εκατοστά (95%CI: -1.4 έως 0.9, P=0.70, 404 συμμετέχοντες). Οι διαφορές μεταξύ των οκτώ μελετών που διεξήχθησαν στην Ιαπωνία δεν επιτρέπουν τη ομαδοποίηση των αποτελεσμάτων και έδειξε επιδράσεις στην περίμετρο της μέσης που κυμαίνονται από ένα κέρδος του 1cm έως απώλεια 3.3 εκατοστών (1.030 συμμετέχοντες). Μετα-ανάλυση τριών μελετών για την απώλεια βάρους, που πραγματοποιήθηκαν έξω από την Ιαπωνία, δεν έδειξε σημαντική αλλαγή στην αναλογία μέσης-ισχίων. Ανάλυση δύο μελετών που διεξήχθησαν για να προσδιορισθεί αν το πράσινο τσάι θα μπορούσε να βοηθήσει να διατηρηθεί το βάρος μετά από μια περίοδο απώλειας βάρους (184 συμμετέχοντες) έδειξε μια αλλαγή στην απώλεια βάρους της τάξης των 0.6 έως -1.6 kg, μια αλλαγή στο ΒΜΙ από 0.2 έως -0.5 kg/m(2) και μια αλλαγή στην περίμετρο μέσης από 0.3 έως -1.7 cm.
Στις οκτώ μελέτες που καταγράφονται οι ανεπιθύμητες ενέργειες, τέσσερις περιπτώσεις αναφερόμενων ανεπιθύμητων ενεργειών ήταν από ήπιες έως μέτριες, με την εξαίρεση δύο που απαιτήθηκε νοσηλεία (όπως αναφέρεται όμως δεν συνδέονταν με την παρέμβαση). Εννέα μελέτες ανέφεραν σχετικά με τη συμμόρφωση / προσκόλληση ενώ δεν υπάρχουν μελέτες σχετικά με την ικανοποίηση των ασθενών, τη νοσηρότητα και το κόστος.
Συμπερασματικά τα σκευάσματα πράσινου τσαγιού φαίνεται να προκαλούν μια μικρή, μη στατιστικά σημαντική απώλεια βάρους σε υπέρβαρους ή παχύσαρκους ενήλικες. Επειδή η ποσότητα της απώλειας βάρους είναι μικρή, δεν είναι πιθανόν να είναι κλινικά σημαντική. Το πράσινο τσάι δεν είχε σημαντική επίδραση στη διατήρηση της απώλειας βάρους.
