EpigeneticsofObesity.
Lopomo A, Burgio E, Migliore L. Prog Mol Biol Transl Sci. 2016;140:151-84.
Η παχυσαρκία είναι μια μεταβολική ασθένεια, η οποία πρόσφατα ορίστηκε ως παγκόσμια πανδημία. Με τα χρόνια, οι προσεγγίσεις μέσα από την οικογένεια, την κληρονιμικότητα, τις δίδυμες κυήσεις και άλλες παραμέτρους οδήγησε στην ταυτοποίηση ορισμένων γονιδίων υπεύθυνων για μονογονιδιακές μορφές παχυσαρκίας, αλλά η πανδημία της παχυσαρκίας δεν μπορεί να θεωρηθεί οτι ουσιαστικά οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες, επειδή το ανθρώπινο γονιδίωμα δεν είναι πιθανό να αλλάξει μέσα σε λίγα χρόνια. Επιγενετικές μελέτες έχουν προσφέρει τα τελευταία χρόνια πολύτιμα εργαλεία για την κατανόηση της παγκόσμιας εξάπλωσης της πανδημίας της παχυσαρκίας. Η συμμετοχή της επιγενετικής μεθυλίωσης και τροποποιήσεων του DNA και των miRNAs στην ανάπτυξη της παχυσαρκίας είναι όλο και πιο εμφανής. Υπάρχουν ενδείξεις οτι διάφοροι παράγοντες που επιδρούν στο έμβρυο και στην περιγεννητική περίοδο της ανάπτυξης διαδραματίζουν βασικό ρόλο στον προγραμματισμό όλων των ανθρώπινων οργάνων και ιστών. Ως εκ τούτου, οι μοριακοί μηχανισμοί που εμπλέκονται στον επιγενετικό προγραμματισμό απαιτούν ένα νέο παθογενετικό παράδειγμα, το ονομαζόμενο DevelopmentalOriginsofHealthandDiseasetheory, για να εξηγηθεί η τρέχουσα επιδημιολογική μετάβαση, δηλαδή, η παγκόσμια αύξηση των χρόνιων, εκφυλιστικών και φλεγμονωδών νόσων όπως η παχυσαρκία, ο σακχαρώδης διαβήτης, οι καρδιαγγειακές νόσοι, οι νευροεκφυλιστικές ασθένειες και ο καρκίνος. Η παχυσαρκία και οι σχετικές επιπλοκές της όλο και περισσότερο συνδέονται με περιβαλλοντικούς ρύπους (obesogens), με τροποποιήσεις στη μικροχλωρίδα του εντέρου και με μη ισορροπημένη πρόσληψη τροφής, η οποία μπορεί να προκαλέσει, μέσω επιγενετικών μηχανισμών, αύξηση του σωματικού βάρους και μεταβολικές συνέπειες.
