Σε 16 κέντρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, τυχαιοποιήθηκαν 5.145 υπέρβαροι ή παχύσαρκοι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 για να συμμετάσχουν σε μια εντατική παρέμβαση στον τρόπο ζωής που θα προωθούσε την απώλεια βάρους μέσω μειωμένης θερμιδικής πρόσληψης και αυξημένης σωματικής δραστηριότητας (ομάδα παρέμβασης) ή για να λάβουν τη συνήθη υποστήριξη και εκπαίδευση για το διαβήτη (ομάδα ελέγχου). Το πρωτεύοντα καταληκτικά σημεία ήταν ο θανάτου από καρδιαγγειακά αίτια, μη θανατηφόρο έμφραγμα του μυοκαρδίου, μη θανατηφόρο αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ή νοσηλεία για στηθάγχη κατά τη διάρκεια ενός ανώτατου ορίου παρακολούθησης 13.5 ετών.
Η δοκιμή τερματίστηκε πρόωρα στη βάση μιας ανάλυσης ματαιότητας, όταν η μέση διάρκεια παρακολούθησης ήταν 9.6 χρόνια. Η απώλεια βάρους ήταν μεγαλύτερη στην ομάδα παρέμβασης από ότι στην ομάδα ελέγχου σε ολόκληρη την μελέτη (8.6% έναντι 0.7% στο 1 έτος, 6.0% έναντι 3.5% στο τέλος της μελέτης). Η εντατική παρέμβαση στον τρόπο ζωής συνοδεύτηκε επίσης από μεγαλύτερες μειώσεις στη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη και μεγαλύτερες αρχικές βελτιώσεις στη φυσική κατάσταση και σε όλους τους καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου, εκτός από την χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνης-χοληστερόλης. Το κύριο αποτέλεσμα συνέβη σε 403 ασθενείς στην ομάδα παρέμβασης και 418 στην ομάδα ελέγχου (1.83 και 1.92 συμβάντα ανά 100 άτομα-έτη, αντίστοιχα, αναλογία κινδύνου στην ομάδα παρέμβασης 0.95: 95% διάστημα εμπιστοσύνης, 0.83 – 1.09, P=0.51).
Συμπερασματικά, μια εντατική παρέμβαση στον τρόπο ζωής με έμφαση στην απώλεια βάρους δεν μείωσε το ποσοστό των καρδιαγγειακών συμβαμάτων σε υπέρβαρους ή παχύσαρκους ενήλικες με διαβήτη τύπου 2.
