Σε αυτή τη διπλή-τυφλή μελέτη με παραγοντικό σχεδιασμό 2x2, τυχαιοποιήθηκαν 12.536 ασθενείς, οι οποίοι διέτρεχαν ψηλό κίνδυνο για καρδιαγγειακά επεισόδια και είχαν διαταραγμένη γλυκόζη νηστείας, διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη ή διαβήτη να λαμβάνουν μια κάψουλα 1 γραμμαρίου που περιείχε τουλάχιστον 900 mg (90% ή περισσότερο) αιθυλικούς εστέρες ω-3 λιπαρών οξέων ή εικονικό φάρμακο κάθε μέρα και να λάβουν είτε ινσουλίνη glargine είτε τη συνήθη αγωγή. Το κύριο καταληκτικό σημείο ήταν ο θάνατος από καρδιαγγειακά αίτια.
Κατά τη διάρκεια μιας διάμεσης παρακολούθησης 6.2 ετών, η συχνότητα εμφάνισης του πρωτεύοντος καταληκτικού σημείου δεν ήταν σημαντικά μειωμένη στους ασθενείς που έλαβαν ω-3 λιπαρά οξέα, σε σύγκριση με όσους έλαβαν εικονικό φάρμακο (574 ασθενείς [9.1%] έναντι 581 ασθενών [9.3%], αναλογία κινδύνου: 0.98, 95% διάστημα εμπιστοσύνης [CI]: 0.87 –1.10, P=0.72). Η χρήση των ω-3 λιπαρών οξέων δεν είχε επίσης καμία σημαντική επίδραση στις τιμές των μειζόνων αγγειακών συμβαμάτων (1.034 ασθενείς [16.5%] έναντι 1.017 ασθενών [16.3%]), του θανάτου από οποιαδήποτε αιτία (951 [15.1%] έναντι 964 [15.4%] ή του θανάτου από αρρυθμία (288 [4.6%] έναντι 259 [4.1%]. Τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων μειώθηκαν κατά 14.5 mg/dl (0.16 mmol/lt) περισσότερο μεταξύ των ασθενών που λάμβαναν ω-3 λιπαρά οξέα από ό, τι μεταξύ εκείνων που έλαβαν εικονικό φάρμακο (p <0.001), χωρίς σημαντική επίδραση στα άλλα λιπίδια. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν παρόμοιες και στις δύο ομάδες.
Συμπερασματικά η καθημερινή πρόσληψη 1 γραμμαρίου ω-3 λιπαρών οξέων δεν μειώνει το ποσοστό των καρδιαγγειακών επεισοδίων σε ασθενείς που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο για καρδιαγγειακά συμβάματα.
