Οι ερευνητές είχαν στόχο να ελέγξουν αν ο εκφοβισμός και η θυματοποίηση στην παιδική ηλικία αυξάνει τον κίνδυνο για νόσηση σχετιζόμενη με την ηλικία στα μέσα της ζωής με τη χρήση βιολογικών δεικτών συμπεριλαμβανομένης της φλεγμονής και την παχυσαρκία, ανεξάρτητα από άλλους παράγοντες κινδύνου της παιδικής ηλικίας.
Η παρούσα μελέτη ήταν μια 50-ετής προοπτική μελέτη όλων των γεννήσεων στη Βρετανία σε 1 εβδομάδα το 1958. Η έκθεση σε εκφοβισμό εκτιμήθηκε αναδρομικά, όταν οι συμμετέχοντες ήταν ηλικίας 7 και 11 ετών (27,7% περιστασιακά εκφοβισμού και 14,6% συχνά θύμα εκφοβισμού). Βιοχημικοί δείκτες φλεγμονής στο αίμα [C-αντιδρώσα πρωτεΐνης (CRP) και ινωδογόνο] και η παρουσία παχυσαρκίας [δείκτης μάζας σώματος (ΒΜΙ) και αναλογία μέσης ισχίων] μετρήθηκαν σε ηλικία 45 χρόνων.
Οι συμμετέχοντες που υπήρξαν συχνά θύματα εκφοβισμού στην παιδική ηλικία έδειξαν αυξημένα επίπεδα της CRP στο μέσο του κύκλου ζωής τους [RR= 0,07, 95%] και μεγαλύτερο κίνδυνο για κλινικά σημαντική φλεγμονή με CRP> 3 mg / l. Οι γυναίκες που είχαν κακοποιηθεί στην παιδική ηλικία είχαν υψηλότερο ΔΜΣ από αυτές με μη εκφοβισμό και διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο παχυσαρκίας (ΔΜΣ 30 kg / m2: περιστασιακά θύματα εκφοβισμού: 26,0% έναντ 19,4%, OR = 1.45, 95% CI 1.18-1.77 συχνά θύμα εκφοβισμού: 26,2% έναντι 19,4%, OR = 1.41, 95% CI 1.09-1.83). Η συσχέτιση παρέμεινε στατιστικά σημαντική κατά τον έλεγχο των παραγόντων κινδύνου της παιδικής ηλικίας (π.χ. γονική κοινωνική τάξη, ψυχοπαθολογία στην παιδική ηλικία) και της ενήλικης ζωής (π.χ κοινωνική τάξη, κάπνισμα, διατροφή και άσκηση).
Συμπερασματικά, τα εκφοβισμένα παιδιά παρουσιάζουν αυξήσεις σε παράγοντες κινδύνου για τη νόσο σχετιζόμενη με την ηλικία στην μεσαία ενηλικίωση, ανεξάρτητα από συνυπάρχοντες κινδύνους της παιδικής ηλικίας και της ενήλικης ζωής. Δεδομένου του υψηλού επιπολασμού του εκφοβισμού και της θυματοποίησης στην παιδική ηλικία, η αντιμετώπιση αυτής της μορφής ψυχοκοινωνικού στρες νωρίς στη ζωή έχει τη δυνατότητα μείωσης του κινδύνου για τη νόσο σχετιζόμενη με την ηλικία και τις επιπλοκές της.
Πηγή: Psychol Med. 2015 May 20:1-11.
